I observatie

Geen zin

Ze belde om te zeggen dat ze buikpijn had. En heel erg lekker geslapen had ze ook niet. Maar omdat ik al bijna bij haar huis was, besloot ik haar toch op te halen. Net als elke andere zaterdag.
Inmiddels zijn we bij oma en hangt ze onderuitgezakt in een van de comfortabele lederen stoelen rond de eettafel. De telefoon losjes in haar linkerhand. Haar schijnbaar ongeïnteresseerde blik kleeft aan het kleine scherm. Haar benen hangen losjes over de stoelleuning. Benen die sinds kort oneindig lijken. Haar over elkaar geslagen voeten rusten op het hoekje van de tafel. Zo kijk ik onvermijdelijk tegen de witte zolen van de nieuwe, dus nog stralend witte Puma sneakers. Ze lijken buitengewoon groot, die witte schoenen aan het uiteinde van die lange dunne benen.

Met een diepe frons op haar gezicht tuurt ze aandachtig naar haar telefoon.
‘Heej Yus, ben je wakker,’ vraagt ze onveranderd onderuitgezakt in de stoel.
‘Nee,’ klinkt het resoluut vanachter het kleine scherm. En dan is het stil, de verbinding is verbroken.
Een grote glimlach verschijnt op haar gezicht en even later hikt ze van het lachen.
‘Yusra is echt grappig. Ik ga stuk.’

Ze zit rechtop nu en kijkt naar het beschuitje met aardbeien dat oma voor haar heeft neergezet. Fel rode aardbeien met glinsterende korreltjes suiker op een beboterde beschuit. Ze rolt met haar ogen. Het is een beschuitje dat ze aanvankelijk had afgewezen. Een weifelende afwijzing die door oma werd genegeerd. Het beschuitje wordt met smaak gegeten. Met een natte vinger prikt ze zorgvuldig de laatste kruimels van het bord. 

Dan zakt ze weer langzaam onderuit, zo traag als mogelijk. 

Een tweede beschuit wordt, in het half uur dat volgt, zorgvuldig van alle aardbeien ontdaan. Eén voor één verdwijnen ze in haar mond. Elke aardbei houdt ze even tussen duim en wijsvinger, waarbij haar ranke pink onverwacht elegant omhoog steekt. Ze doet het allemaal zonder ook maar een keer van haar schermpje op te kijken, hangend in een comfortabele lederen stoel aan de eettafel.

‘Weet je, vanmorgen had ik eigenlijk niet zo’n zin,’ zegt ze terwijl ze de telefoon weglegt.
Plotseling zit ze weer rechtop en kijkt me aan: ‘Wat gaan we doen vandaag?’

 

 

II interview

Ik ben gewoon ik

“De allerfijnste plek? Dat is mijn bureautje.
Daar kan ik gewoon altijd naar toe. Zonder herrie en zonder gedoe van anderen. Gewoon mijn eigen plek. Als ik aan mijn bureautje zit, is het echt helemaal mijn kamer. Ik zit daar dan en dan wiebel ik op mijn stoel, zonder dat iemand er iets van zegt. Als ik aan mijn bureautje zit, kan ik gewoon tegen mijn broertje zeggen: ‘Ga weg!’ Want als ik hier zit, ben ik bezig en dan moet hij me met rust laten.
Op het bureautje staan allemaal mijn spullen, zoals mijn laptop. En in mijn la heb ik allemaal schooldingen en ook knutseldingen die ik verzamel. En mijn etui. Ik hou echt van etuis, helemaal vol met pennen, potloden en stiften. De laptop gebruik ik om te kletsen met mijn vriendin, we zien elkaar dan op de Meet. Zij zit dan ook aan haar bureautje op haar kamer. Ze heeft ook een broertje en die moet dan ook wegblijven zodat wij kunnen kletsen.

Soms ga ik gewoon zitten en doe ik helemaal niks.
Ja, een beetje wiebelen op mijn stoel.
Maar dan denk ik niet echt na of zo. 

Gewoon lekker chillen.

Mag ik wat zeggen? Ik denk niet dat je me door dit soort vragen echt beter leert kennen. Nu weet je alleen dat ik een bureautje heb, en een broertje. En dat ik via de Meet klets met mijn vriendin. En dat ik van etuis hou.  Boeien!

Als ik aan iemand die ik niet ken moet uitleggen wie ik ben? Dan zou ik zeggen:

‘Ik ben gewoon ik.’ 

Ik ben een meisje dat van haar familie houdt, van vakanties en van weekend. Ik ben een blij meisje. Soms kan ze ook een beetje boos zijn. Ik ben wel eens boos op mijn broertje omdat hij zo zeurt dat ik met hem moet spelen. En dan zeg ik: ‘Morgen, misschien.’
Ik ben ook verlegen. In ieder geval als ik mensen niet goed ken. 

O ja, en ik eet niet veel. Of tenminste, ik ben een beetje dun. Vind ik dan, hè. Ik groei wel maar ik blijf dun. Ik eet gewoon niet veel, behalve als het eten lekker is, dan eet ik heel veel. Vaak krijg ik dan buikpijn. Vanmorgen had ik ook buikpijn, maar dat was omdat ik niks gegeten had.
Denk ik.”

 

III fotoportret