De zebra, doorgaans word ik er niet warm of koud van. Maar de Armeense zebra is al jaren een bron voor verwarring en vermaak. Een jaar of twintig geleden was het werkelijk een hachelijke onderneming om in Yerevan als voetganger van de ene zijde van de straat naar de andere te geraken. Sprintend over de brede avenues. Armeense vrouwen deden dat meesterlijk op hun hoge hakken.  Het autoverkeer was genadeloos en dat is het eigenlijk nog steeds.
De zebra’s in de stad werden gaandeweg voorzien van voetgangerslichten, van het soort waar de seconden zichtbaar en hoorbaar wegtikken. Als voetganger moet je nog steeds in een rotgang naar de overkant want bij de automobilisten op rood wordt ook afgeteld. En iedereen staat op scherp. Gisteren was ik weer eens in Yerevan en constateerde dat voetgangers inmiddels iets meer prioriteit hebben, of in ieder geval iets meer tijd om over te steken. 

In het kleinere Echmiadzin zijn er ook zebra’s met voetgangerslichten maar niet op de drukste rotonde van de stad. Daar moet je dus op eigen inschatting oversteken. De zebrastrepen zijn hier van een hoog alarmerend geel en op de eerste baan staat groot en met rode letters STOP geschilderd. Het verwarde mij een beetje. Maar hoe dan ook, je bent gewaarschuwd! 
Op die rotonde tref je ook de langste zebra van de stad, die zich ook nog eens schuin voor je uitrolt en waar van alle kanten auto’s aan je voorbij gaan. Met een beetje doorzettingsvermogen en een straf loopje kom je er wel. Je hart gaat er sneller van kloppen.